AKO – DEKLARACJA POKOLENIA JPII

14 kwietnia, w Wielki Poniedziałek Roku Pańskiego 2014

My, członkowie Akademickich Klubów Obywatelskich im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Poznaniu, Krakowie, Warszawie i Łodzi, skupiający także przedstawicieli środowisk naukowych z innych ośrodków: Wrocławia, Zielonej Góry, Kalisza, Gdańska, Szczecina, Gorzowa Wlkp, Bydgoszczy, Rzeszowa, Lublina, Puław, Gliwic i Katowic – w związku z kanonizacją Jana Pawła II zwracamy się do wszystkich polskich środowisk, a szczególnie do środowiska akademickiego, z „Deklaracją pokolenia JPII – Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Podpisujmy się pod tą Deklaracją, ale przede wszystkim żyjmy jej przesłaniem i wcielajmy w życie osobiste i życie naszego Narodu nauczanie naszego Wielkiego Rodaka.

DEKLARACJA POKOLENIA JPII – Otwórzcie drzwi Chrystusowi

Kanonizacja Jana Pawła II jest dla nas szansą i wezwaniem do odrodzenia w nas Pokolenia JPII, to znaczy do:

– odbudowania duchowych i intelektualnych więzi z naszym Ojcem Świętym Janem Pawłem II, a przez Niego z Chrystusem i Kościołem,

– odtworzenia solidarności i troski o dobro wspólne,

– nade wszystko do odkrycia w sobie depozytu wiary, mocą której Duch zmienia oblicze ziemi, tej ziemi.

Jako Pokolenie JPII chcemy sięgnąć w roku kanonizacji po Jego książkę „Pamięć i tożsamość” – słowo testamentu intelektualnego i duchowego, rozliczenia z życiem i słowo Ojca do nas, słowo będące inspiracją do dialogu.

Odczytując poszczególne rozdziały tej książki i patrząc na nie przez pryzmat całego pontyfikatu Jana Pawła II pragniemy:

WYZNAĆ WIARĘ W BOGA, który wyznacza kres złu;

– uznać niszczącą moc grzechu, który jest miłością samego siebie aż do negacji Boga. Dlatego w świecie negacji Boga, wykluczenia Go z przestrzeni świata ludzkich spraw i życia – chcemy odpowiedzieć z powagą na papieskie wołanie „Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”;

– wyznać wiarę w Miłość Boga i nasze prawo do przeżywania tej Miłości w sposób wolny i swobodny, w życiu prywatnym i publicznym;

PRZYJĄĆ PRAWDĘ o tym, że wolność jest dla miłości;

– świadomi historii naszego narodu, także jego współczesnych dziejów, uznajemy, że wolność nie spełnia się w negatywnych dążeniach destrukcyjnych;

– pomni pielgrzymek Jana Pawła II do Polski i jego katechez o Dekalogu, deklarujemy działania na rzecz umocnienia odzyskanej wolności prawem moralnym w naszych domach, środowiskach pracy, świecie mediów, aktywnościach politycznych;

POTWIERDZIĆ MIŁOŚĆ DO OJCZYZNY

 

– świadomi podważania wartości patriotyzmu i mylenia patriotyzmu z nacjonalizmem, będziemy upominać się o naszą polską tożsamość, o jej logos i etos, dążąc do budzenia świadomości patriotycznej w nas i następnych pokoleniach;

– szczególną troską otaczać będziemy sferę kultury polskiej, która była źródłem suwerenności narodu w minionych wiekach i która winna pozostać wyznacznikiem naszej odrębności a zarazem łączności ze Wschodem i Zachodem;

WYRAZIĆ PRAGNIENIE ŻYCIA W EUROPIE DUCHA

 

– odczytując nasz związek z Europą poprzez wydarzenia Chrztu Polski, wyrażamy potrzebę odsłaniania wspólnoty wartości, godności osoby ludzkiej, wolności, solidarności, sprawiedliwości i miłosierdzia, prawdy i pokoju;

– świadomi kryzysu biologicznego naszego kontynentu chcemy promować Ewangelię życia pośród zagrożeń cywilizacji śmierci i bronić wartości życia jako podstawy wszelkich wartości;

UZNAĆ GOTOWOŚĆ DZIAŁANIA NA RZECZ DEMOKRACJI

rozumianej w sensie ustroju politycznego, ale także pewnej postawy umysłowej i obyczajowej;

­- pamiętając o ryzyku demokracji ulegającej łatwo przekształceniu w państwo totalitarne, gdy wolność zostaje oderwana od wartości, deklarujemy przypominanie każdej władzy technokratycznej o wartościach tworzących fundament życia społecznego;

– świadomi roli osób świeckich w działaniach politycznych, deklarujemy gotowość tych działań, zgodnie ze wskazaniami nauki społecznej Kościoła.

 

Wyrażając naszą wiarę w Boga, Ojca, bogatego w miłosierdzie,
Chrystusa, Odkupiciela człowieka,
Ducha, Pana i Ożywiciela,
chcemy służyć Ewangelii życia w symbiozie wiary i rozumu,
angażować się poprzez pracę w społeczną troskę Kościoła,
żyć w Kościele, który jest z Eucharystii i przez Eucharystię,
dążyć do tego, by uczniowie Jezusa byli jedno,
nie zaniedbując misji Chrystusa Odkupiciela,
zawierzamy nasze pokolenie – Pokolenie JPII,
Maryi, Matce Odkupiciela
z nadzieją, że wraz ze św. Janem Pawłem II
dane nam będzie przekroczyć próg nadziei.

 

Deklarację Pokolenia JPII można podpisywać na stronie:
<http://ako.poznan.pl/>

Postulujemy wyeliminowanie aktów agresji z debaty publicznej.

Oświadczenie Obywatelskiej Komisji Etyki Mediów o odrodzeniu się medialnego przemysłu pogardy

wpolityce

W ostatnich dniach, po wielkim triumfie wielotysięcznego Marszu w obronie Telewizji Trwam i wolności słowa, w mainstreamowych mediach odrodził się znany nam język pogardy i nienawiści. Tygodnik „Newsweek”, zmanipulowanym portretem Antoniego Macierewicza na okładce, i Radio Zet wypowiedzią Moniki Olejnik o Telewizji Trwam jako „pisuarowskiej”, powróciły do najgorszych obyczajów z czasu kadencji prezydenckiej Lecha Kaczyńskiego i z okresu po katastrofie smoleńskiej. Nie wahały się wtedy, mimo ogólnonarodowej żałoby, wspierać aktów agresji i nienawiści pod krzyżem na Krakowskim Przedmieściu, skierowanych przeciwko „moherom”, „oszołomom” i „pisuarom”.

Zdawało się, że po zbrodni, dokonanej w lokalu PiS w Łodzi przez Ryszarda Cybę, osoby publiczne oprzytomniały, przestały nawoływać wprost do nienawiści i ograniczyły się do krytyki o charakterze politycznym wobec środowisk, pielęgnujących pamięć o ofiarach katastrofy.

Agresywny przekaz wraca jednak ze zdwojoną siłą. To, co zrobił Tomasz Lis, redaktor naczelny „Newsweeka”, godząc się na umieszczenie na okładce pisma portretu Antoniego Macierewicza przebranego za taliba (Bin Ladena?), z nieprzytomnym, prawdopodobnie opracowanym komputerowo spojrzeniem, jest szczególnie groźne. To ciąg dalszy odczłowieczania przeciwników politycznych, poniżania ich, mogący prowadzić do kolejnych „krwawych żniw”. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że ten rodzaj „sztuki komputerowej” i „środków wyrazu” zagraża porządkowi publicznemu w Polsce, może „nakręcać” nienawiść psychopatów, włącznie z zagrożeniem życia Antoniego Macierewicza. Jest to podżeganie do nienawiści, próba odarcia posła z godności i narażanie jego życia. Podobny charakter mają słowa Moniki Olejnik o „pisuarach” i Agnieszki Rucińskiej z Informacyjnej Agencji Radiowej, porównującej z kolei Telewizję Trwam i Radio Maryja do „kiły i rzeżączki”.

Postulujemy wyeliminowanie aktów agresji z debaty publicznej. Wzywamy polskich dziennikarzy i ludzi mediów do wspólnego potępienia czynów Tomasza Lisa oraz innych sprawców medialnej atmosfery nienawiści i zastraszenia w Polsce.

Tomasz Bieszczad, Teresa Bochwic, Anna T. Pietraszek, ks. Roman Piwowarczyk, Ewa Stankiewicz, Jan Żaryn

 

DEKLARACJA OBYWATELSKIEGO KOMITETU OBRONY MEDIÓW PUBLICZNYCH

DEKLARACJA

OBYWATELSKIEGO KOMITETU OBRONY MEDIÓW PUBLICZNYCH

Demokracja i społeczeństwo obywatelskie wymagają przestrzeni dającej obywatelom możliwość rozmowy o sprawach publicznych oraz uczestnictwa w kulturze narodowej. Zarówno dialog publiczny jak i uczestnictwo w kulturze podtrzymują poczucie wspólnoty na poziomie narodu i społeczności lokalnych. W jednoczącej się i podlegajacej globalizacji Europie zachowanie silnej więzi narodowej staje się wartością nieodzowną, która stanowi główną powinność polskich elit politycznych, kulturalnych czy naukowych.

W epoce dominacji dźwięku i obrazu nad słowem pisanym czynnikiem decydującym o zachowaniu tej więzi stają się media elektroniczne – mogą ją wzmacniać lub, przeciwnie, mogą przyczyniać się do jej osłabienia. Absolutnie kluczową rolę odgrywają tu publiczne radio i telewizja, które szczęśliwie wyszły względnie obronną ręką z 45-letniej zapaści komunizmu w Polsce. W sytuacji utrzymującej się słabości Polski wobec Europy Zachodniej, słabości politycznej, kapitałowej, technologicznej czy socjalnej, dbałość o zachowanie silnej pozycji mediów publicznych winna być stałą troską władzy państwowej.

Kolejne rządy po roku 1989, choć w praktyce prowadziły różną politykę medialną, przynajmniej w teorii uznawały doniosłą rolę mediów publicznych, czego ostatecznym wyrazem stało sie wpisanie do Konstytucji roli Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jako gwaranta ich silnej pozycji . Niestety obecna większość parlamentarna nie dostrzega integrującej państwo i naród roli mediów publicznych i w wypowiedziach swych przywódców jak i w dokonywanych zmianach prawnych dąży do ich osłabienia, zarówno przez podporządkowanie władzy wykonawczej, jak i osłabienie ich pozycji rynkowej. Opinia publiczna postrzega to jako wstęp do prywatyzacji znacznej ich części.

Jako obywatele poczuwający się do odpowiedzialności za wspólne dobro pragniemy zdecydowanie zaprotestować przeciw takiej polityce. Jest dla nas czymś zdumiewającym, iż rządzący mówią dziś o potrzebie osłabienia pozycji mediów publicznych, rzekomo w imię wolności konkurencji. Przywodzi to na myśl niefortunne doktrynerstwo z początku lat
90-tych, którego efektem stało się prawie całkowite przejęcie banków i prasy codziennej przez kapitał zagraniczny.

Nasz głos jest głosem obywatelskim, a nie partyjnym – są wśród nas wyborcy różnych partii. Jako odbiorcy radia i telewizji doceniamy wypełnianie przez Polskie Radio i Telewizję misji służącej narodowi i państwu, choć mamy także zastrzeżenia co do zakresu i sposobu jej realizacji. Jednak właściwa droga naprawy to spokojna ewolucja a nie doktrynerska rewolucja i doprowadzenie do marginalizacji. O tym, że możliwa jest ewolucyjna naprawa świadczy fakt, iż w ciągu ostatnich dwu lat zarówno telewizja jak i radio znacznie poszerzyły zakres prezentowanych opinii, zyskując tym samym na wiarygodności.

Nasz głos odzywa się z Poznania, który zaledwie sto lat temu był ważnym ośrodkiem walki o zachowanie polskiego języka w przestrzeni publicznej – walki zwycięskiej przede wszystkim dzięki zbiorowej determinacji społeczeństwa trzech zaborów oraz sile narodowej kultury.

Wzywamy rządzących do zaprzestania szkodliwej polityki osłabiania mediów publicznych. Oby nigdy nie doszło do sytuacji, w której polski punkt widzenia nie będzie należycie przedstawiany w krajowych mediach publicznych.

Jednocześnie apelujemy do wszystkich zatroskanych obecną sytuacją o poparcie naszego stanowiska – obowiązkiem obywateli jest głośne upominanie się o polską rację stanu, gdy rządzący zdają się o niej zapominać.

W imieniu Komitetu:

Prof. dr hab. Stanisław Mikolajczak (Przewodniczący),

członkowie:

Prof. dr hab. Tomasz Jasiński,

Dr Henryk Krzyżanowski,

Prof. dr hab. Stefan Zawadzki

(wszyscy UAM)

Poznań, dnia 16 maja 2010 roku

patrz także: Wcześniejsze deklaracje OK OBM –  Media Publiczne SOS

♣

Niniejszą Deklarację  można podpisywać

umieszczając swoje poparcie w komentarzach

♣

Lista poparcia:

Józef Wieczorek – prezes i redaktor Niezależnego Forum Akademickiego

Dorota Gołębska

Jan Paradysz, dr hab., prof. UE Poznań

Prof.Jacek Błażewicz, Politechnika Poznańska

Romuald Szeremietiew, dr. hab. prof. KUL

dr Julian Srebrny, Uniwersytet Warszawski

dr inż. Roman Rumian

dr hab. Grzegorz Musiał, Wydział Fizyki, Uniwersytet im. A. Mickiewicza

dr inż. Andrzej Pawuła

Prof. Roman Szulc Uniwersytet Medyczny w Poznaniu

Katarzyna Kulińska, dr, IChB PAN, Poznań

dr Ludwik Szaro, Uniwersytet Rolniczy, Kraków

dr Agnieszka Kurnik, WSFP „Ignatianum”, Kraków

dr Anna Kasprzyk

Artur Dmochowski, twórca TVP Historia

Bogna Szymańska, filolog anglista

Dr Lech Różański

Tadeusz Jopek, dr hab. UAM

dr inż. Maciej Pokora, Warszawa

Prof. Wojciech Rypniewski, IChB PAN

mgr Maria Przybylska

Henryk Szydłowski, prof dr hab. UAM

dr Anna Czarnecka UAM

Krzysztof Pacanowski mgr inż. Politechnika Warszawska

prof. dr hab. Mirosława Ołdakowska-Kuflowa, KUL

Barbara Piłacińska dr hab. UAM

dr inż. Maria Sapor, AGH Kraków

prof.dr hab. n.med. Aleksandra Kochańska-Dziurowicz SUM

prof.dr hab.Krzysztof Dybciak, UKSW

Bożena Górczyńska-Przybyłowicz

dr Grzegorz Adamczewski UWr

dr hab. Krzysztof Grygiel

prof. dr hab. Bogdan Jackowiak

ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz

Zofia Michalska dr hab.prof.UAM

Ryszard Piasek, filmowiec-dokumentalista

Romuald Kołudzki-Stobbe

dr hab. inż. Ryszard Golański

Janusz Czebreszuk prof. UAM

prof. dr hab. Tadeusz Rorat, Inst. Genet. Roślin PAN w Poznaniu

dr Elżbieta Czarniewska UAM

mgr inż. Jerzy Zygarłowski

Wilhelm Czapliński, WFiIS, AGH

Marek Kazimierz Barański

dr Paweł Binek, Wrocław – Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

Artysta muzyk Jan Martini

Prof. dr hab. Maria Ziółek

Małgorzata Stryjska – lekarz

Maria Zawadzka

Jarosław Jarzewicz prof. UAM