DEKLARACJA OBYWATELSKIEGO KOMITETU OBRONY MEDIÓW PUBLICZNYCH

DEKLARACJA

OBYWATELSKIEGO KOMITETU OBRONY MEDIÓW PUBLICZNYCH

Demokracja i społeczeństwo obywatelskie wymagają przestrzeni dającej obywatelom możliwość rozmowy o sprawach publicznych oraz uczestnictwa w kulturze narodowej. Zarówno dialog publiczny jak i uczestnictwo w kulturze podtrzymują poczucie wspólnoty na poziomie narodu i społeczności lokalnych. W jednoczącej się i podlegajacej globalizacji Europie zachowanie silnej więzi narodowej staje się wartością nieodzowną, która stanowi główną powinność polskich elit politycznych, kulturalnych czy naukowych.

W epoce dominacji dźwięku i obrazu nad słowem pisanym czynnikiem decydującym o zachowaniu tej więzi stają się media elektroniczne – mogą ją wzmacniać lub, przeciwnie, mogą przyczyniać się do jej osłabienia. Absolutnie kluczową rolę odgrywają tu publiczne radio i telewizja, które szczęśliwie wyszły względnie obronną ręką z 45-letniej zapaści komunizmu w Polsce. W sytuacji utrzymującej się słabości Polski wobec Europy Zachodniej, słabości politycznej, kapitałowej, technologicznej czy socjalnej, dbałość o zachowanie silnej pozycji mediów publicznych winna być stałą troską władzy państwowej.

Kolejne rządy po roku 1989, choć w praktyce prowadziły różną politykę medialną, przynajmniej w teorii uznawały doniosłą rolę mediów publicznych, czego ostatecznym wyrazem stało sie wpisanie do Konstytucji roli Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jako gwaranta ich silnej pozycji . Niestety obecna większość parlamentarna nie dostrzega integrującej państwo i naród roli mediów publicznych i w wypowiedziach swych przywódców jak i w dokonywanych zmianach prawnych dąży do ich osłabienia, zarówno przez podporządkowanie władzy wykonawczej, jak i osłabienie ich pozycji rynkowej. Opinia publiczna postrzega to jako wstęp do prywatyzacji znacznej ich części.

Jako obywatele poczuwający się do odpowiedzialności za wspólne dobro pragniemy zdecydowanie zaprotestować przeciw takiej polityce. Jest dla nas czymś zdumiewającym, iż rządzący mówią dziś o potrzebie osłabienia pozycji mediów publicznych, rzekomo w imię wolności konkurencji. Przywodzi to na myśl niefortunne doktrynerstwo z początku lat
90-tych, którego efektem stało się prawie całkowite przejęcie banków i prasy codziennej przez kapitał zagraniczny.

Nasz głos jest głosem obywatelskim, a nie partyjnym – są wśród nas wyborcy różnych partii. Jako odbiorcy radia i telewizji doceniamy wypełnianie przez Polskie Radio i Telewizję misji służącej narodowi i państwu, choć mamy także zastrzeżenia co do zakresu i sposobu jej realizacji. Jednak właściwa droga naprawy to spokojna ewolucja a nie doktrynerska rewolucja i doprowadzenie do marginalizacji. O tym, że możliwa jest ewolucyjna naprawa świadczy fakt, iż w ciągu ostatnich dwu lat zarówno telewizja jak i radio znacznie poszerzyły zakres prezentowanych opinii, zyskując tym samym na wiarygodności.

Nasz głos odzywa się z Poznania, który zaledwie sto lat temu był ważnym ośrodkiem walki o zachowanie polskiego języka w przestrzeni publicznej – walki zwycięskiej przede wszystkim dzięki zbiorowej determinacji społeczeństwa trzech zaborów oraz sile narodowej kultury.

Wzywamy rządzących do zaprzestania szkodliwej polityki osłabiania mediów publicznych. Oby nigdy nie doszło do sytuacji, w której polski punkt widzenia nie będzie należycie przedstawiany w krajowych mediach publicznych.

Jednocześnie apelujemy do wszystkich zatroskanych obecną sytuacją o poparcie naszego stanowiska – obowiązkiem obywateli jest głośne upominanie się o polską rację stanu, gdy rządzący zdają się o niej zapominać.

W imieniu Komitetu:

Prof. dr hab. Stanisław Mikolajczak (Przewodniczący),

członkowie:

Prof. dr hab. Tomasz Jasiński,

Dr Henryk Krzyżanowski,

Prof. dr hab. Stefan Zawadzki

(wszyscy UAM)

Poznań, dnia 16 maja 2010 roku

patrz także: Wcześniejsze deklaracje OK OBM –  Media Publiczne SOS

♣

Niniejszą Deklarację  można podpisywać

umieszczając swoje poparcie w komentarzach

♣

Lista poparcia:

Józef Wieczorek – prezes i redaktor Niezależnego Forum Akademickiego

Dorota Gołębska

Jan Paradysz, dr hab., prof. UE Poznań

Prof.Jacek Błażewicz, Politechnika Poznańska

Romuald Szeremietiew, dr. hab. prof. KUL

dr Julian Srebrny, Uniwersytet Warszawski

dr inż. Roman Rumian

dr hab. Grzegorz Musiał, Wydział Fizyki, Uniwersytet im. A. Mickiewicza

dr inż. Andrzej Pawuła

Prof. Roman Szulc Uniwersytet Medyczny w Poznaniu

Katarzyna Kulińska, dr, IChB PAN, Poznań

dr Ludwik Szaro, Uniwersytet Rolniczy, Kraków

dr Agnieszka Kurnik, WSFP „Ignatianum”, Kraków

dr Anna Kasprzyk

Artur Dmochowski, twórca TVP Historia

Bogna Szymańska, filolog anglista

Dr Lech Różański

Tadeusz Jopek, dr hab. UAM

dr inż. Maciej Pokora, Warszawa

Prof. Wojciech Rypniewski, IChB PAN

mgr Maria Przybylska

Henryk Szydłowski, prof dr hab. UAM

dr Anna Czarnecka UAM

Krzysztof Pacanowski mgr inż. Politechnika Warszawska

prof. dr hab. Mirosława Ołdakowska-Kuflowa, KUL

Barbara Piłacińska dr hab. UAM

dr inż. Maria Sapor, AGH Kraków

prof.dr hab. n.med. Aleksandra Kochańska-Dziurowicz SUM

prof.dr hab.Krzysztof Dybciak, UKSW

Bożena Górczyńska-Przybyłowicz

dr Grzegorz Adamczewski UWr

dr hab. Krzysztof Grygiel

prof. dr hab. Bogdan Jackowiak

ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz

Zofia Michalska dr hab.prof.UAM

Ryszard Piasek, filmowiec-dokumentalista

Romuald Kołudzki-Stobbe

dr hab. inż. Ryszard Golański

Janusz Czebreszuk prof. UAM

prof. dr hab. Tadeusz Rorat, Inst. Genet. Roślin PAN w Poznaniu

dr Elżbieta Czarniewska UAM

mgr inż. Jerzy Zygarłowski

Wilhelm Czapliński, WFiIS, AGH

Marek Kazimierz Barański

dr Paweł Binek, Wrocław – Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

Artysta muzyk Jan Martini

Prof. dr hab. Maria Ziółek

Małgorzata Stryjska – lekarz

Maria Zawadzka

Jarosław Jarzewicz prof. UAM