Drenażu mózgów nie będzie

Drenażu mózgów nie będzie
Rz
Młodzi polscy naukowcy wyjeżdżają do pracy za granicę, ale… zbyt rzadko – wynika z raportu Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Problem migracji w rodzimej nauce istnieje. Jego przyczyna nie leży jednak tam, gdzie się do tej pory spodziewano. – Skala mobilności naszych młodych uczonych jest zbyt niska – mówi Jakub Wojnarowski z Fundacji na rzecz Nauki Polskiej.Dodaje, że sam był tym wynikiem zaskoczony. – Spodziewaliśmy się, że po wejściu naszego kraju do Unii Europejskiej zjawisko emigracji w tej grupie gwałtownie przybierze na sile. Nic podobnego się jednak nie stało. Drenaż mózgów nam nie grozi.
Na tle innych narodów europejskich, tj. Francuzów, Niemców, Holendrów, Norwegów i Brytyjczyków, Polacy są najmniej mobilną grupą. O ile w pozostałych krajach młodzi naukowcy wyjeżdżający za granicę stanowili ok. 6,8 proc. całej populacji uczonych, to w Polsce był to zaledwie ułamek procentu (0,1 proc.).

Widacki pod lupą IPN

Widacki pod lupą IPN
Newsweek Polska
Krakowski oddział Instytutu Pamięci Narodowej znalazł w archiwum notatkę, z której wynika, że Jan Widacki w 1980 r. był jako wykładowca etatowym pracownikiem Wyższej Szkoły Oficerskiej MSW w Legionowie im. Feliksa Dzierżyńskiego. To przeczy informacjom wpisanym przez posła w oświadczeniu lustracyjnym.
Nie jest on jedynym parlamentarzystą, któremu czkawką odbijają się dawne naukowe kontakty z esbecką kuźnią kadr. Bohaterem bliźniaczego postępowania, prowadzonego przez oddział IPN w Gdańsku, jest inny znany prawnik prof. Marian Filar.
..szkoła w Legionowe im. F. Dzierżyńskiego była centralną instytucją Służby Bezpieczeństwa MSW. Personel naukowy i dydaktyczny, a także techniczny tej szkoły oraz jej słuchacze po 1990 r. przed zatrudnieniem w policji musieli przejść dodatkowo weryfikację, bowiem uznano ich wtedy za funkcjonariuszy SB – tłumaczy prokurator Piotr Stawowy.

Produkucja lipa-magistrów i lipa-licencjatów

źródło

WYŻSZA FIKCJA

Dlaczego uczelnie produkują lipa-magistrów i lipa-licencjatów

Polskie uczelnie od 1995 r. „wypluły” 4 mln utytułowanych absolwentów. Tylko w 2008 r. było ich pół miliona, z czego 17 proc. stało się bezrobotnymi. Ci nowi, wykształceni (ponoć) wedle europejskich standardów, stanowią 35 proc. pracujących i 25 proc. aktywnych zawodowo. Gdyby byli wykształceni nawet nie dobrze, lecz choćby jako tako, powinni wywołać rewolucję naukowo-technologiczną w naszej gospodarce. A skoro nie wywołali, oznacza to, że ich edukacja była wielką lipą.

—————-

Dyplom z disco polo

Wprost Numer: 40/2008 (1345)

Na polskich uczelniach sprawdza się zasada, że nie ma większego głupca niż głupiec z wyższym wykształceniem

Tolerowanie plagiatów, rozdawanie na prawo i lewo dobrych ocen, aby wyżej plasować się w rankingach uczelni, i coraz niższe wymagania na egzaminach wstępnych – to najpoważniejsze zarzuty, jakie Geoffrey Alderman, wykładowca uniwersytetu w Buckingham, postawił brytyjskim uczelniom. W Wielkiej Brytanii toczy się właśnie ogólnonarodowa dyskusja o sensie istnienia studiów w obecnym kształcie. „Czy uniwersyteckie wykształcenie jest jeszcze warte czasu i pieniędzy, które kosztuje?” – pytali w połowie września publicyści „The Economist”. Chociaż polskim uczelniom daleko do poziomu brytyjskich, to nasza kadra wykładowców nie ma takiego dyskomfortu. Finansowane za państwowe pieniądze uczelnie nie są w żaden sposób rozliczane z efektów swojej pracy. Nie mają konkurencji, bo prywatne uczelnie rywalizują z nimi w większości wypadków tylko wysokością czesnego, czyli ratami, za które można sobie kupić wyższe wykształcenie

Teczki bezpieki do internetu

Platforma wrzuci 87 km teczek bezpieki do internetu

Polska

Platforma Obywatelska chce do listopada opracować projekt nowelizacji ustawy o IPN oraz ustawy lustracyjnej. Główne założenia to: wprowadzenie powszechnego dostępu do dokumentów komunistycznej bezpieki, zmiana zasad tworzenia katalogu osób rozpracowywanych przez organy bezpieczeństwa PRL i zapewnienie oskarżonym o współpracę z SB prawa do skutecznej obrony.

W Platformie przeważa postawa, że należy pójść śladem Czech i udostępnić akta bezpieki w internecie. Byłoby to jednak przedsięwzięcie na ogromną skalę. W zasobach IPN znajduje się 87 km bieżących akt. Zeskanowanie i przeniesienie do serwerów wszystkich dokumentów zajęłoby kilka lat i kosztowałoby kilkadziesiąt milionów złotych.

W IPN prace nad digitalizacją dokumentów rozpoczęły się już dwa lata temu. Do tej pory cyfrową postać nadano ok. 10 mln kart ewidencji operacyjnej bezpieki i kilku tysiącom najczęściej używanym przez naukowców i dziennikarzy dokumentów. Proces będzie postępował, bo papierowe akta po prostu się rozpadają. – Skanować dokumenty będziemy tak czy inaczej, niezależnie od decyzji polityków – zapowiada Dudek.
W tej chwili każdy Polak może zapoznać się z dokumentami bezpieki na temat osób publicznych

Zastraszyć historyków

Polowanie z nagonką (Julian Fałat) źródło

Zastraszyć historyków

Rz

Który z historyków, po zaszczuciu Cenckiewicza, podejmie się ryzyka uczciwego opisania wydarzeń z najnowszej historii, narażając się najbardziej wpływowym środowiskom w Polsce? – pyta publicysta „Rzeczpospolitej” Bronisław Wildstein

Cenzorzy naszej pamięci wygrali kolejną rundę. Trudno inaczej ocenić wymuszenie odejścia z IPN historyka Sławomira Cenckiewicza, współautora książki „SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii”. Nagonka rozpętana przez „Gazetę Wyborczą” i podchwycona przez inne ośrodki opiniotwórcze przeciw IPN i książce, którą odważył się wydać, była powtórką z podobnych akcji typowych dla lat 90. Jej charakter definiował list protestujący przeciw wydaniu książki jeszcze przed jej publikacją, a podpisany przez „autorytety”, które jej treści nie znały, co nie przeszkadzało im się na nią oburzać.

Nikt nie zakwestionował faktów przytoczonych przez autorów pracy o Wałęsie ani nie zarzucił im metodologicznych błędów. Dwóch historyków, którzy wzięli na siebie rolę oskarżycieli: Andrzej Friszke i Paweł Machcewicz, nie zrobiło tego również.

Lata 90. to czas monopolu na obraz naszych najnowszych dziejów sprawowanego przez część byłej antypeerelowskiej opozycji. Emanacją tej grupy była „Gazeta Wyborcza” i sprzymierzone z nią środowisko postkomunistyczne. Manifestem tego stanu rzeczy był artykuł Włodzimierza Cimoszewicza i Adama Michnika apelujący o przyjęcie obowiązującej wykładni historii współczesnej, która byłaby efektem porozumienia środowisk obu autorów. Tekst ten wywołał protest nawet w redakcji gazety Michnika.

Wezwanie do zadekretowania historii dużo mówi o atmosferze intelektualnej tamtych lat. Powstanie IPN, który zaczął badać najnowsze losy Polski, przełamując monopol dominującego środowiska opiniotwórczego i nie pytając o zgodę „autorytetów”, wywołało popłoch i oburzenie. Książka traktująca o najbardziej kontrowersyjnym aspekcie naszej najnowszej historii stała się dogodnym pretekstem do próby rozprawienia się z niebezpiecznym instytutem.

Jedna wykładnia historii

Walka z IPN toczona jest od momentu jego powstania, a nasileniu uległa, od kiedy prezesem został niepodatny na środowiskowe naciski prof. Janusz Kurtyka. Pojawiło się dzielenie historyków polskich na historyków IPN i historyków po prostu, a sam instytut usiłowano naznaczyć piętnem podobnym temu, którym w PRL naznaczano Radio Wolna Europa.